Zimowe Karkonosze marzec 2017

Trochę spóźniona relacja z pleneru z Michałem Sośnickim oraz liczną i jak zawsze wesołą ekipą plenerową w Karkonoszach.

Na plener tym razem udało mi się namówić kolegę z pracy Sylwestra, więc już wiedziałem że nie będę jechał sam. Jak się w końcu okazało to udało nam się jeszcze umówić na transport Cezarym, a docelowo jechaliśmy pełnym wesołym samochodem z Moniką i Kingą.

Na miejsce jechaliśmy pełni nadziei na dobrą pogodę. Po przyjeździe do Szklarskiej Poręby zastaliśmy jednak same chmury, a w miarę wjeżdżania na górę kolejką do schroniska widoczność spadała z każdym metrem. Na górze widoczność była na 10-20m i na zachód słońca nie było po co iść. Zostaliśmy w schronisku Szrenica na zajęciach teoretycznych.

Następnego dnia rano o 4:00 wyszliśmy do Śnieżnych Kotłów na wschód słońca. Po drodze nie wiele było widać lecz pełni nadziei na rozpogodzenie szliśmy dzielnie całą grupą. Wschodu nie było widać więc trochę zrezygnowani wracaliśmy do schroniska. Po drodze jednak zaczęło wyglądać nieśmiało słoneczko i to była jedyna chwila w całym plenerze kiedy je zobaczyliśmy. Momentalnie wszyscy wyciągnęli aparaty i zaczęli biegać wszędzie i łapać momenty lepszego światła.

 Mimo nie udanego wschodu wróciliśmy jednak szczęśliwi do schroniska z aparatami pełnymi zdjęć.

podobno biegli jakiś maraton na Śnieżkę

Po krótkim odpoczynku wyruszyliśmy znowu w teren z nadzieją na udany zachód słońca. Po obiedzie w schronisku Labska Bouda wyruszyliśmy w dalszą drogę. Przed samym zachodem zaczęło się lekko przecierać lecz trwało to jedną minutę i kto zdążył złapać tą chwilę to miał jakieś kolory. Po nie udanym zachodzie wróciliśmy do schroniska na noc.

zachód słońca jaki był każdy widzi 🙂

Następnego dnia na wschód wyruszyła połowa grupy. Znów poszliśmy do Śnieżnych Kotłów i po drodze zaczęło się przecierać. Podziwialiśmy przez chwilę nawet księżyc i gwiazdy, jednak po chwili chmury zasłoniły wszystko i już nic więcej tego poranka nie zobaczyliśmy.

Plener zakończyliśmy w małej kawiarence na dole przy pysznych ciastkach. Wypad w Karkonosze nie był może udany pod względem fotograficznym ( po raz pierwszy z Michałem ), ale napewno miło spędziliśmy czas w wesołym towarzystwie.